Credit: NASA
De bekende natuurkundige Neil Turok, directeur van het Perimeter Institute voor Theoretical Physics in Ontario, Canada, heeft samen met Latham Boyle en Kieran Finn deze week een artikel gepubliceerd (hier de korte, daar de lange versie) met een opvallend idee: bij de oerknal ontstond uit het niets een universum-anti universum paar (“the universe before the bang and the universe after the bang may be re-interpreted as a universe/anti-universe pair, created from nothing“). In het artikel gaan ze uit van de zogeheten CPT symmetrie, die stelt dat fysische wetten dezelfde blijven als alle ladingen door tegengestelde vervangen worden (ladingconjugatie), alle dimensies gespiegeld worden (pariteitsymmetrie) en de tijd omgekeerd wordt. De symmetrie is er voor elementaire deeltjes (die ‘m ook kunnen schenden), maar Turok en z’n collega’s passen ‘m toe op het gehele heelal – tsja, waarom ook niet. Ze denken dat het universum van voor de oerknal een reflectie is van het universum na de oerknal, dat het één een universum is, het andere een anti universum, precies zoals virtuele deeltjesparen uit het niets kunnen ontstaan, zoals paren van elektronen (e-) en positronen (e+):
Credits: Black Hole Thermodynamics / LibreTexts content is licensed by CC BY-NC-SA 3.0.
Uitgaande van hun idee komen ze tot enkele voorspellingen, zoals dat er een stabiel zwaar neutrino moet bestaan en dat als deze 4,8 x 10^8 GeV zwaar is het de donkere materie kan verklaren. Ook zeggen ze dat alle drie bekende neutrino-soorten Majoranadeeltjes zijn, deeltjes die ook hun eigen antideeltje zijn, dat de lichtste ervan (het elektron neutrino) géén massa heeft en dat er géén primordiale zwaartekrachtsgolven van de oerknal zijn – die dus ook niet ontdekt zullen worden door instrumenten á la BICEP2. Mmmmm, wel één kleine winstwaarschuwing: hoe loopt het ook weer af met virtuele deeltjesparen? Yep, die annihileren elkaar na korte tijd. Hoe loopt dat dan af met een universum-anti universum paar? Bron: Not Even Wrong.
