Vliegtuigen met mensen die onopgemerkt voortbewegen? De kans is groot dat het werkelijkheid wordt dankzij metamateriaal. Dat is een kunstmatig materiaal dat de mogelijkheid biedt om golven terug te buigen. Dat effect heet ‘negative refraction’. Wetenschappers hebben nog veel uitdagingen aan te gaan op dit gebied voordat het op grote schaal werkelijkheid kan worden.
Metamateriaal is de naam voor synthetische materialen met unieke, ongewone elektromagnetische eigenschappen. Het geheim van metamaterialen ligt in het manipuleren van licht dat buigt bij het reizen door een transparant medium, wat bekend staat als de “brekingsindex.”
De AFOSR (Air Force Office of Scientific Research) reikt wetenschapsbeurzen uit aan onderzoekers die ultralichte materialen ontwikkelen. Ze zijn nu ook op zoek naar een team dat zich over de onzichtbaarheidsmantel wil buigen. Dat effect heet ‘negative refraction’. Wetenschappers hebben nog veel uitdagingen op dit gebied te gaan voordat het op grote schaal werkelijkheid kan worden.
Metamateriaal is de naam voor synthetische materialen met unieke, ongewone elektromagnetische eigenschappen. Het geheim van metamaterialen ligt in het manipuleren van licht dat buigt bij het reizen door een transparant medium, wat bekend staat als de “brekingsindex.”
http://nl.wikipedia.org/wiki/Metamateriaal
De AFOSR (Air Force Office of Scientific Research) reikt wetenschapsbeurzen uit aan onderzoekers die ultralichte materialen ontwikkelen. Ze zijn nu ook op zoek naar een team dat zich over de onzichtbaarheidsmantel wil buigen. De Amerikaanse luchtmacht staat al te popelen om het resultaat in handen te krijgen.
Wetenschappers geloven dat het ontwikkelen van een onzichtbaarheidsmantel zal afhangen van de vorderingen op het gebied van nanotechnologie. De grote uitdaging voor de volgende stappen van metamaterialen ligt in het vervaardigen van fijnere structuren die zichtbaar licht naar wens kunnen manipuleren. Toepassingen als superlenzen en een onzichtbaarheidsmantel zijn het meest waardevol bij die golflengtes. Omdat het zichtbare licht golflengtes van tussen de 400 en 750 nanometer heeft, betekent dat de structuren ook een factor kleiner moeten zijn dan dat.
In 2010 gaf AFOSR de universiteit van Zagreb 30.000 dollar om software te maken die in staat was om de mogelijkheid te analyseren voor een cilindervormige mantel. Ze onderzochten of het mogelijk is om een mantel te maken die uit verschillende lagen metamateriaal bestaat.
De oproepen die de Air Force plaatste staan nu online. De documenten bevatten gedetailleerde doelstellingen en uitgebreide vragen zoals: “is het mogelijk om een mantel te maken die volledige onzichtbaarheid garandeert?” En: “is het mogelijk om een mantel te maken die onzichtbaar is voor bepaalde straling zoals radar-golven?”
Iemand als Henri Lezec staat midden in dat onderzoek. Hij is verbonden aan het Centre for Nanoscale Science and Technology in de VS en denkt dat de opkomende nanotechnologie een hoop kansen voor metamaterialen gaat genereren. Maar volgens Lezec is het nu eigenlijk nog nauwelijks mogelijk om ze te maken.
De Amerikaanse luchtmacht is zeker niet de enige die deze ‘Star Trek’ waardige technologie achterna jaagt. De Amerikaanse marine en DARPA investeerde ook in onzichtbaarheidsprojecten. De Chinese overheid financierde 40 verschillende projecten met een zelfde soort streven.
Als de ontwikkelingen op deze snelheid doorgaan, wordt het een race om wie de theorie het eerste omzet in de praktijk.
