6 december 2024

Voor de 39ste keer in zijn bestaan voerde het ISS een puinvermijdingsmanoeuvre uit

ISS 2018, Credits; NASA

Het ISS wijkt geregeld van koers om botsingen met ruimtepuin te voorkomen. Recent was het voor het ruimtestation de 39ste keer, sinds zijn lancering in november 1998, dat er een puinvermijdingsmanoeuvre ingezet moest worden om een botsing met een fragment ruimteafval te voorkomen. Experts menen dat, hoewel het de eerste manoeuvre van deze aard was in 2024, het vrijwel zeker niet de laatste keer zal zijn, er komen steeds meer vaartuigen in de ruimte, en ook is er sprake van verhoogde zonneactiviteit, wat kans op puin verhoogd. Op 19 november j.l. ontweek het ISS het stuk afval, dat in een baan om de aarde was achtergelaten door een satelliet die in 2015 uiteenviel. De manoeuvre hield in dat het ISS zijn gebruikelijke baan van 440 km boven het aardoppervlak verhoogde. Zonder deze manoeuvre, aldus NASA, zou het fragment binnen een gevaarlijk korte afstand van 4 km kunnen zijn gekomen.

De eerste ontwijkmanoeuvre van dit jaar – een vooraf bepaalde puinvermijdingsmanoeuvre genoemd – toont een daling in het aantal manoeuvres t.o.v. de vijf vergelijkbare manoeuvres die het ISS in 2023 moest uitvoeren. Tussen 2020 en 2022 moest het ISS minstens tweemaal per jaar van koers wijzigen om botsingen met ruimteafval te voorkomen. Op LiveScience is een fraaie infographic welke de manoeuvres m.b.t. het ISS en ruimtepuin, tussen 1999 en 2024 toont.

Hugh Lewis, van de Universiteit van Southampton, VK, expert op het gebied van modellering van ruimteafval,  stelt, dat het risico op botsingen van het ISS met ruimtepuin elk jaar toeneemt, als gevolg van de groeiende hoeveelheid ruimteafval die zich in de lucht ophoopt. Het ISS ontvangt waarschuwingen, of ‘conjunctieberichten’, over potentieel gevaarlijke stukken van de U.S. Space Force. Een fragment wordt als potentieel riskant beschouwd als experts voorspellen dat het een ‘pizzadoosvormig gebied zal binnendringen dat zich 4 bij 50 bij 50 km rondom het ISS uitstrekt. Lewis stelt tevens dat de drempel om op waargenomen risico’s te reageren voor het ISS veel lager is dan voor andere ruimtevaartuigen, omdat er mensen aan boord zijn. Lewis “Men kijkt naar gebeurtenissen die doorgaans een hoger [risico] hebben dan 1 op 10.000.”
 
Zonneactiviteit, ASAT-vluchten
Hoe vaak ruimtepuin het ISS nadert hangt onder meer af van de zonneactiviteit, en van ‘fragmentatiegebeurtenissen’, laatstgenoemde betreft satellieten in een baan om de aarde die uiteenvallen, mogelijk t.g.v. een ASAT-test, ‘anti-satelliet test’.
De zonneactiviteit – inclusief o.a. CME’s – volgt een cyclus van elf jaar, en piekt momenteel. Deze grote hoeveelheid energie wordt geabsorbeerd door de aarde, en zet uit. Dit op zijn beurt vergroot de sleepkracht op objecten in banen tot 2000 km boven het aardoppervlak, aldus Lewis, wat betekent dat ze sneller naar de planeet worden getrokken dan in perioden buiten het zonnemaximum.
 

Grafiek die de manoeuvres om botsingen in het ISS te vermijden, de zonneactiviteit en het aantal ISS-baankruisende objecten tussen 1995 en 2025 toont. Grafiek die ISS-botsingsvermijdingsmanoeuvres toont (rood histogram) in relatie tot zonneactiviteit (zwarte stippen) en gevolgde ISS-baankruisende objecten (blauwe cirkels) vanaf september 2022. Credits;: NASA

Anti-satelliet (ASAT) testen, waarbij landen opzettelijk satellieten in een baan om de aarde vernietigen, zijn vooral zorgwekkend omdat ze een enorme hoeveelheid puin produceren die lange tijd kan blijven hangen, stelt Lewis. In 2022 heeft de V.S. belooft geen ASAT’s te doen, maar China, Rusland en India hebben die resolutie niet aangenomen. O.a. een Russische ASAT, uitgevoerd op 15 november 2021, was verantwoordelijk voor bijna de helft – vier van de negen – van alle ISS-botsingsvermijdingsmanoeuvres die de afgelopen drie jaar zijn uitgevoerd. De satelliet in kwestie, Cosmos-1408, was een lang geleden ‘overleden’ Sovjet-ruimtevaartuig dat in 1982 werd gelanceerd.
 
Een andere ASAT-test op een Chinese weersatelliet, Fengyun-1C in 2007, is de oorzaak van ten minste vier puinvermijdingsmanoeuvres. De satelliet werd neergehaald op een hoogte van 800 km, veel hoger dan de 480 km hoge baan van de Cosmos-1408. (Livescience toont een telescoopopname van ruimteschroot van de Russische Cosmos 1408-satelliet kort na vernietiging. Het beeld is grijs, vuil omcirkeld in blauw, zie hier). Ruimteafval dat op grote hoogte rond de aarde draait, ervaart een veel zwakkere weerstand dan ruimteafval in lage banen, wat betekent dat het langer in een baan om de aarde blijft voordat het door de atmosfeer neerstort, aldus Lewis, en stelt dat het ISS nog steeds gevaar loopt door de Fengyun-1C-fragmenten t.g.v. de hoge baan van de weersatelliet, zie hier o.a. over het Kessler-syndroom. 
 
Ruimtepuin dat als verrassing kwam
Er was een wolk ruimtepuin bij betrokken, en de astronauten moesten schuilen in een aan het ISS gekoppeld ruimteschip, dat in juni j.l. aan het ISS was aangemeerd.
Het incident, waarbij het ISS geen vermijdingsmanoeuvre kon uitvoeren, vond plaats nadat een ter ziele gegane Russische satelliet in een baan om de aarde uit elkaar viel, waardoor meer dan 100 fragmenten gevaarlijk dicht bij het ISS vlogen. In het geval van zulke urgente gebeurtenissen is er geen tijd om de baan van het ISS te veranderen. De astronauten konden kort daarna hun normale activiteiten hervatten en er was geen schade aan het ruimtestation.

Beelden tonen de locatie van een ruimtepuinaanval op de Canadarm2-robotarm van het ISS,van 12 mei 2021/vrijgegeven op 28 mei. Uit een inspectie in mei 2021 bleek dat ruimteafval tegen een robotarm van het ISS was gebotst, waardoor een gat in de bekleding was geslagen. Het gat had geen invloed op de activiteiten. Credits;NASA/CSA

Ook andere ruimtesondes dan het ISS lopen gevaar op botsingen met ruimtepuin (Eng. space debris). Vanwege de snelheid waarmee objecten zich in een baan om de aarde bewegen, kan elke operationele satelliet geraakt worden, als deze het pad kruist met bijvoorbeeld een raketfragment. Het gemiddelde stuk ruimtepuin bereikt volgens NASA een snelheid van 29.000 km/u, oftewel bijna zeven keer sneller dan een kogel. Zelfs een stukje verf kan bij deze snelheden onherstelbare schade veroorzaken, en een voorwerp van 10 cm veroorzaakt al ‘een catastrofale fragmentatie van een typische satelliet’, aldus ESA. Ongeveer 29.000 objecten van deze omvang of groter draaien momenteel rond de aarde, maar die vormen slechts een fractie van de meer dan 170 miljoen stukken, (9000 ton) puin die naar schatting daarbuiten zijn. De Starlink-satellieten van SpaceX illustreren de omvang van het probleem, meent Lewis. Tussen juni 2023 en juni 2024 voerde Starlink’s vloot van 5500 satellieten in totaal bijna 75.000 manoeuvres uit om botsingen met ruimteafval te voorkomen. “Het aantal conjunctieberichten dat ze van de Amerikaanse ruimtemacht zouden hebben ontvangen, zou in de miljoenen hebben gelegen”, aldus Lewis. NASA is van plan het ISS in 2031 buiten gebruik te stellen, maar tot die tijd zal het ISS experimenten blijven uitvoeren. En terwijl het dit doet, zal het drijvende laboratorium waarschijnlijk nog veel meer ruimteafval-ontwijkingsmanoeuvres moeten uitvoeren. Bronnen; LiveScience, Space.com, NASA, ESA
Share

Comments

Speak Your Mind

*