Soms zijn dingen kinderlijk eenvoudig. Zoals het meten van de lichtsnelheid, iets wat in 1676 voor het eerst gedaan is door de Deen Ole Römer. Voor die snelheid is deze simpele vergelijking van toepassing:
c = ν⋅λ
waarin c de lichtsnelheid is, λ de golflengte en ν de frequentie van het licht. Licht komt in verschillende energieën voor, variërend van weinig energie (radiostraling) tot zeer veel energie (gammastraling), zoals te zien is in de volgende afbeelding:
De volgende video laat zien hoe kinderlijk eenvoudig het is om de lichtsnelheid te berekenen met behulp van bovenstaande formule, een magnetron en… chocolade. 😀
Hartstikke leuk artikel!
Relevant: http://what-if.xkcd.com/131/ 🙂
Funny, maar uhm… je moet wel blindvaren op de gegevens die de leverancier van je magnetron je geeft.
Het zou mij niks verbazen als de leverancier/producent op dezelfde manier met
a) de reeds bekende lichtsnelheid en
b) de chocolade test
juist de frequentie bepaald….
De test levert dus niet bepaald onafhankelijk bepaalde gegevens op. 😀
Groet, Paul 😉
Datkannie….als de leverancier de golflengte gaat wijzigen (van b.v. de magnetron uit het filmpje)…..zullen de gesmolten plekjes in de chocolade verder uit elkaar liggen, of dichterbij en niet 6cm zoals in de video 🙂
Of je bedoeld dat ze een andere waarde voor frequentie op het stickertje zetten, welke niet de werkelijke waarde is, om samen met de gemeten golflengte (die we wel kunnen checken) op de goede getallen te komen voor C? Ik denk dat m’n eerste reply wat overhaast was 🙂
Men kan achterop die machine wel een theoretische waarde zetten, die in werkelijkheid helemaal niet gehaald wordt of omdat de concurrentie ook ‘zus en zo’n’ frequentie heeft.
En met die gefingeerde waarde… daarmee gaan wij dan weer aan de slag.
—
Los daarvan :
Is je wel opgevallen dat met de rode lijn de halve golflengte wordt gemeten van top tot dal !
Als men vervolgens de chocolade neemt, meet men van ‘smeltrand’ tot ‘smeltrand’, i.p.v. van ‘smeltkern’ tot ‘smeltkern’… (dus wel zeker 11cm i.p.v. 6cm !! )
De uitvoering laat naar mijn zin aardig te wensen over. 😉
—-
Ik vind het een leuk filmpje, waarvan ik me bepaalde zaken nooit zo gerealiseerd heb.
Maar de gegevens die worden gebruikt, en de praktijkuitvoering laten veel te wensen over. 🙂
Groet, Paul
D’r zit maar een ding op….ik ga het gewoon proberen. Niet met chocolade, maar iets waarmee ik kleine gaatjes kan laten smelten, zodat in ieder geval die maat beter kan worden genomen. Smeltkaas misschien? 🙂
Die golflengte klopt….een golf is van piek tot piek, en de “hete” punten liggen zowel op pieken als dalen. Dus een golflengte van 12cm geeft om de 6 cm een hotspot
In het artikel dat ik eerder linkte staat niet alleen nog iemand die chocolade gebruikt[1] maar ook, wat minder praktisch, marshmallows[2] en, naar mijn idee werkt dit prima, een indiaanse snack[3]
Het leuke is dat die laatste niet over het meten van de lichtsnelheid gaat maar over het vinden van een magnetron met de best verspreide microgolven. Het schijnt per magnetron nogal te verschillen hoe goed zij zijn in het semi-random verspreiden van de golven ter vermindering van het ‘cold spots’ issue. Hieruit blijkt wel dat je dus niet met alle magnetrons de lichtsnelheid even goed kunt meten.
Als je je magnetron voor wetenschappelijke doeleinden wilt inzetten, kun je dus het beste een slecht model gebruiken 😛
[1] https://www.youtube.com/watch?v=cZ3X3ppLKrM
[2] https://physicamechanica.wordpress.com/2013/12/04/speed-of-light-in-a-microwave/
[3] http://www.evilmadscientist.com/2011/microwave-oven-diagnostics-with-indian-snack-food/