Sterrenkundigen nemen sinds het einde van de jaren zestig regelmatig zeer kortstondige uitbarstingen aan de hemel waar van energierijke gammastraling. Inmiddels weten we dat deze gammaflitsers, zoals ze worden genoemd, veroorzaakt worden door extreme gebeurtenissen, zoals botsende zwarte gaten of hypernovae van zeer zware sterren. Onlangs is een negental van die gammaflitsers ontdekt, die allemaal op een afstand staan van ongeveer zeven miljard lichtjaar (± 200 miljoen lichtjaar) en die aan de hemel een spiraalvormige ring vormen met een grootste diameter van 43°. De groep sterrenkundigen die deze gammaflitsers heeft waargenomen denken dat er wellicht een fysiek verband is en dat ze allemaal deel uitmaken van een grootschalige structuur van sterrenstelsels, een hypercluster die met een omvang van vijf miljard lichtjaar het grootste gravitationeel gebonden object in het heelal zou zijn. Je zou natuurlijk kunnen denken dat deze gammaflitsers toevallig op dezelfde afstand explodeerden en er geen verband tussen is, maar de sterrenkundigen hebben berekend dat de kans dat dit ringvormige patroon er uit komt één op 200.000 is – hier hun vakartikel hierover.
Grote vraag is dus: klopt het wat ze hier beweren? En dan met name: druist het niet in tegen het kosmologische principe, het principe dat zegt dat het heelal er naar alle kanten hetzelfde uit ziet (isotroop is, zo heet dat) en dat er geen anomalieën kunnen zijn, die veel groter zijn? Is deze ring, die doet denken aan de ring uit The Lord of the Ring, met z’n negen ringgeesten, wel mogelijk volgens dit principe? De grens leek altijd bij een maximale omvang van 1,2 miljard lichtjaar te liggen, maar deze is vier keer zo groot. De roodverschuiving van de negen gammaflitsers was 0,78 < z < 0,86 en als je naar de grafiek hierboven kijkt was dat in de geschiedenis van het heelal een periode met de hoogste productie van sterren. Hypernovae en botsende zwarte gaten zijn resultaten van de vorming van zware sterren, dus wat dat betreft past het gelijktijdig optreden van negen GRB’s ( nou ja gelijktijdig, binnen een marge van die 200 miljoen jaar) wel bij deze periode in het heelal. Maar dat maakt de kans ook groter dat het gewoon toeval is dat ze tegelijk afgingen en dat er géén fysiek verband is. Kortom, de claim is gelegd, maar het bewijs is nog niet geleverd voor het daadwerkelijk bestaan van deze gigantische kosmische ring. Bron: Koberlein.
Het lijkt met als op Aarde de ring van vulkanen… 🙂
9 Gammaflitsers zouden doen denken aan ’the one’ of eventueel aan “the nine rings for mortal man” uit
lord of the Rings’ (Tolkien) ?
Want?
Omdat ze samen een ringvormige structuur lijken te hebben? ; Omdat het er 9 zijn?
Echt sterke argumenten. 😉
– – –
The ring of fire ( van Yochem) is een systeem van vulkanische activiteit langs de kusten van de Grote Oceaan.
Daadwerkelijk een samenhangend systeem.
Of deze 9 gammaflitsers ( nu / nog steeds ) een samenhangend (deel van een) eenheid vormen, lijkt mij niet alleen maar stof voor speculatie.
Dan moeten zich er daar toch ook (andere) sterren bevinden. En die zijn, oké ze zullen zwak zijn op deze afstand, dan toch ook te vinden in hun eigen frequentie gebied?
Groet, Paul
Mwa, toevallig vanuit ons gezichtspunten een spiraalvorm. ET kijkt er vanuit een andere hoek tegenaan en ziet weer wat anders. Puur toeval dus.
groet,
Gert (Enceladus)
7000 ± 200 miljoen lichtjaar…
Dan vormen ze men hun negenen een behoorlijk platte ring.
Wij kijken op(!) die ring, anderen [ ET en zo 😉 ] kijken tegen die ring aan, of zien een gekantelde ring. 🙂
Er kan theoretisch wel een ‘stelsel’ zitten/bestaan.
Maar laat ze dat aantonen met data en niet met statistiek**.
Groet, Paul
** Statistiek =
– bewijsmiddel voor politici.
– hulpmiddel voor wetenschappers.
Het is misschien goed om nog even de allerlaatste paragraaf te quoten uit het vakartikel van de onderzoekers zelf (het cruciale gedeelte is door mij vet gemaakt): “GRBs are very rare events superimposed on the cosmic web identified by superclusters. Because of this, the ring is probably not a real physical structure. Further studies are needed to reveal whether or not the Ring could have been produced by a low-frequency spatial harmonic of the largescale matter density distribution and/or of universal star forming activity.”