Het einde van de Aarde: botsen of verkolen?

Lange tijd dachten sterrenkundigen dat het einde van de Aarde door de Zon zou worden ingeluid. Als die eenmaal door z’n waterstofverbranding in de kern heen is zullen in de daaropvolgende helium-verbrandingsfase de buitenlagen uitzetten en zal de Zon een rode reus worden. Dat betekent dat over ?7,6 miljard jaar de Aarde door de rode Zon zal worden vernietigd. Tenminste, volgens dit klassieke doemscenario, waarbij de Aarde min of meer verkoold tot een zwartgeblakerde sintel . Maar er is onlangs nog een ander scenario bedacht voor het einde van de Aarde en dat vergt iets minder tijd dan die 7,6 miljard jaar. Twee studies hebben namelijk laten zien dat de banen van de planeten die om de Zon draaien de komende 40 miljoen jaar stabiel zijn, maar dat er daarna een kleine kans is dat ze onstabiel worden.  Vorig jaar april heeft Manuel Nepveu al eens een lezing gegeven bij Huygens over chaos en de strekking daarvan was simpel: zelfs met supercomputers kunnen we de banen van planeten in de verre toekomst slechts bij benadering berekenen. Twee teams ^[1]Het ene is van de Universiteit van Californië in Santa Cruz, VS. Het andere team is van het Observatoire de Paris in Frankrijk. hebben dat getracht te doen en ze krijgen als resultaat dat er een kans van 1 á 2% is dat een planeet zoals Mercurius ‘gek gaat doen’ ^[2]Lees: uit z’n baan raakt, instabiel wordt, … en dat ‘ie tegen de Aarde botst. Met name de grote gasreus Jupiter trekt aan Mercurius en daardoor kan de excentriciteit ^[3]0 betekent perfect cirkelvormig, tussen 0 en 1 is een ellips, 1 is een parabool en bij groter dan 1 is het een parabool van deze kleine planeet groeien. Die excentriciteit van Mercurius is nu 0, maar na 40 miljoen jaar zou ‘ie mogelijk 0,6 kunnen worden, met alle gevolgen vandien. Een andere planeet die rond dat tijdstip ‘ wacky’  kan worden is Mars. Mercurius en Mars zijn beiden vrij licht (6% respectievelijke 11% van de aardmassa) en dat maakt ze kwetsbaarder voor een instabiliteit dan bijvoorbeeld Venus (die 0,82 aardmassa zwaar is en daarmee ‘logger’). En dat betekent een kleine kans dat ze gaan zwerven en een keer tegen de Aarde botsen. Eén voordeel van zo´n botsing: we zullen niet verkolen door de rode Zon. 😉 Bron: NewScientist.com.