Ik zag vandaag deze commercial voor de Citroën C3 voorbij komen op televisie, waarbij een gigantische meteoriet, een stuk rots uit de ruimte, op iemands auto is geknald. Kijk eerst naar de commercial, eronder het ware verhaal van meteorieten.
Je ziet de rook uit dat stuk rots komen en hier en daar zie je ‘m binnenin rood opgloeien, ten teken dat ’t ding letterlijk roodgloeiend is. En dat is ook precies wat de meeste mensen denken van meteorieten die hun helse tocht door de aardse atmosfeer hebben overleefd. De vuurbol die te zien was en die met een snelheid van 15 km/sec door de atmosfeer schiet is toch een teken dat het ding gloeiend heet moet zijn? Lijkt inderdaad logisch en toch is dat niet het geval. Ten eerste is het vooral de lucht rondom de meteoor, die tijdens de tocht door de atmosfeer door een schokgolf wordt verhit, niet de meteoor zelf. De meteoor kan wel verhit worden, maar dat raakt alleen het buitenste gedeelte van de rots. De wrijving van de atmosfeer remt diens snelheid af en op een gegeven moment zakt de snelheid tot onder de geluidssnelheid. Dan verdwijnt de schokgolf en stopt ook de verhitting van de lucht. Het kan dan nog enkele minuten duren voordat de meteoor als meteoriet op de grond valt en dan is de hitte weer verdwenen. Hij kan warm aanvoelen, maar veel aannemelijker is dat ‘ie gewoon koud aanvoelt.
Mmm, die meneer zou zijn auto na ‘zoveel geluk’ eigenlijk moeten inruilen voor een Mitsubishi Spacerunner of een Ford Galaxy! 😉
groet,
Gert (Enceladus)
Of een Ford Mercury 🙂
Zo, maar dat is wel een joekel in het filmpje. Of zo eentje onder de geluidssnelheid zakt vraag ik me af. Doet er niet aan af dat ie nooit van binnen zal gloeien.
In Amerika is er trouwens echt een keer een meteoriet in de achterbak van een auto ingeslagen. Het ding was meteen veel meer waard. Zie http://en.wikipedia.org/wiki/The_Peekskill_Meteorite_Car
Mmm, als dat een maatstaf is voor de waardevermeerdering van je auto na inslag door een meteoriet, dan zou ik ruimschoots halverwege mijn streven miljonair te worden zitten! 😉
groet,
Gert (Enceladus)
Daarom is die man met het citroennetje ook zo blij 😉
Eh…..Mag ik hier wellicht nog iets zeggen ten favure van “het automerk der Automerken”……Vive Citroën..et..vive La Deuche (2CV) en meer van dat soort, door jarenlange zachtdeinende zeer comfortabele frans-
automobiele ervaringen, gevoede uitspraken!??………….enne….een heuse Citroën inruilen voor een niet-Citroën??? Jakkes, mijn waarde Enceladus enne “ook Gij, Brutu…eh..Adrianus”, de gedachte alleen al… Het niveau op astroblogs is duidelijk aan het zakken….ha…ha…!!
Volgens mij is de cloû – mooi Frans woord, nietwaar? – van het verhaal nou juist dat die man een rotsblok op z’n auto krijgt en dat dat eigenlijk bij nader inzien wel heel goed uitkomt, want nou kan ‘ie de Citroën C3 kopen. Dus niks inruilen voor een niet-Citroën.
Mijn man zijn eerste autootje (heel lang geleden) was een wit Deux Chevauxtje (2CV) . Hij was daar heel erg blij mee maar er was één nadeel. Naast het stuur zat een knop. Als je die draaide ging de schuif open (ventilatie) Maar als het geregend had…liep dat water zo naar binnen. Daarom had hij bij de matten daaronder allemaal oude kranten gestopt hahaha 😀
Daarna kwamen de Mitsubishi’s, verschillende Honda’s, Mazda en uiteindelijk de Volvo S40 (met mooie velgen)
😀 Ja, de Volvo is echt mijn lievelingetje.
“Daarna kwamen de Mitsubishi’s, verschillende Honda’s, Mazda en uiteindelijk de Volvo S40.” Laat Jan het maar niet horen. 😉
Oh wat erg, was niet mijn bedoeling om Jan op zijn tere ‘Deux Chevaux zieltje’ te trappen 🙁
Die witte eend van vroeger heeft echt een speciaal plekje in m’n man’s hart 😉 De goede oude tijd hè (hihi)
Hoi Monique………..pas de probleme, ma cheri…..Ik en mijn beide heilige 2CV’tjes kunnen op dit terrein zolangzamerhand wel een stootje hebben, hoor……….Mijn vader kocht zijn eerste Eend toen ik 1 jaar oud was…….Hij heeft er uiteindelijk tot zijn dood vijf “versleten”……zijn derde (een zogenaamd 18 pk-Eent/d/je uit 1969) is tot op heden nog steeds mijn (semi)dagelijks transport…..”untill the end of times and beyond”!!……….Ofwel “het Eendgevoel” zit heel diep in mijn familie……want….snik…het zijn zelfs, of misschien wel juist in deze moderne (te??) snelle tijden zulke fijne auto’tjes!!
Hoi Jan…..mooi verhaal, dat moet idd bijzonder voor je zijn om de ‘Eend’ van je vader nog in bezit te hebben.
Het ouwe ‘beestje’ heeft vast de oldtimervrijstelling 😀 En eh, ‘ma chérie’……ik voel me wel gevleid hoor 😉