Na de winterstop van de Large Hadron Collider (LHC) – ’s werelds grootste deeltjesversneller van CERN bij Genéve, 27 km in omtrek – zijn de eerste stabiele protonenbotsingen weer gestart en kan de tweede run, die werkt met een botsingsenergie √s van 13 Tera elektronvolt (pakweg 13.000 keer meer dan de massa van een proton) weer hervat worden. Op 25 maart werden de eerste protonen geïnjecteerd in de LHC, maar dat leverde toen nog geen botsingen op. Op 8 april knalden de eerste protonen tegen elkaar, maar dat was toen in het kader van testen en experimenteren. Pas dit weekend was hét moment daar, dat de bundels met protonen stabiel waren en dat de botsingen in één van de grote detectoren van de LHC (met name de CMS en ATLAS) echt meetellen voor Run 2. Dat moment was op zaterdag 23 april om 00:52 uur lokale tijd, voor ’t nageslacht voor eeuwig bewaard via deze korte, maar historische video.
Vorig jaar werd tijdens de eerste periode van Run 2 door CMS 2,6 inverse femtobarn (/fb) aan gegevens van de protonenbotsingen verzameld te zijn, ATLAS had iets meer gegevens, 3,2/fb. Dit jaar hopen ze 25/fb te verzamelen, acht keer zo veel. De stroom met protonen is gebundeld in zogeheten ‘bunches’ en dat zijn er dit weekend nog niet zo veel, twaalf ongeveer. De bedoeling is dat uiteindelijk 2808 van die bunches door de LHC worden gejakkerd, die met bijna de lichtsnelheid hun rondjes maken en dan leiden tot 1 miljard botsingen per seconde in de CMS of ATLAS detector. In mei wordt ook dat aantal botsingen verhoogd, de zogeheten lichtkracht (‘luminosity’). Hier de Dashboard van de LHC met de laatste gegevens. Bron: Francis Naukas.
Quote : “… stabiele protonenbotsingen … ”
’t Zal aan mij liggen, maar je mag toch hopen dat er vooral veel INSTABIELE botsingen plaatsvinden die resulteren in interessante instabiele eindproductjes. 😉
De woorden ‘Total Loss ‘ (van de protonen) schieten in mijn gedachten. 🙂
Groet, Paul
Het heeft niets te maken met stabiele botsingen…..maar met stabiele proton-stralen 🙂
Hoi K.J.
Dat had ik wel in de gaten.
Waarschijnlijk betreft het hier een vaste uitdrukking bij de geleerden van CERN. 😉
Groet, Paul