In september trok ’21P’ langs de hemel en zijn verschijning was en is al ruim een eeuw lang een geliefd object voor amateur-sterrenkijkers om zowel met het blote oog als met een telescoop te fotograferen. Zelf nog niet zeer bedreven in dit nobel vak maar wereldwijd van ’the States’ tot in de Russische contreien werd 21P opgemerkt en vastgelegd.
De komeet 21P/Giacobini-Zinner, gefotografeerd op 9 september 2018 vanuit Moskou, Rusland. Gebruikt is een Canon 600C en Celestron AVX8″ met focal reducer. 73 frames * 2 minuten elk (plus calibratie frames). Calibratie en processing in Pixinsight 1.8. Alexander Vasinin
De komeet 21P/Giacobini-Zinner werd in 1900 door de astronoom Michel Giacobini van in het Observatoire de Nice ontdekt. Giacobini berekende de omloopbaan op 7 jaar. De Duitse astronoom Ernst Zinner zou de komeet in 1913 opnieuw ontdekken en sinds die tijd is de komeet 14 keer waargenomen, behalve in 1920 en 1953. De naam 21P wil zeggen dat deze de 21ste ‘short-period’ komeet op rij is waarvan de baan berekend is (1P is de Halley komeet). Een periodieke komeet (ook bekend als kortperiodieke kometen) is een komeet met een omlooptijd van minder dan 200 jaar. Door gravitationele perturbaties, veroorzaakt door de zwaartekrachtsvelden van grote planten kunnen ze in elliptische banen terechtkomen waardoor ze in de binnenste regionen van het zonnestelsel belanden. Van kometen met kortere omlooptijden wordt aangenomen dat ze uit de Kuipergordel afkomstig zijn. De komeet 21P behoort tot de ‘Jupiter familie’ van honderden kometen die net buiten Jupiters invloedssfeer komen en korte omlooptijden van 20 jaar of minder hebben.
De orbitale periode van 21P varieert tussen de 6.4 en 6.6 jaar. Zijn perihelium (zijn kortste afstand tot de zon) was recent op 10 septembj.lo., toen stond hij op 151,5 miljoen km van de zon en tegelijk bereikte hij zijn perigeum, het dichtste punt tot de aarde, 58,8 miljoen km. 21P is klein; 2 km in diameter, maar helder. Zijn helderheid ligt rond de 7 magnitude en rond 10 september kwam hij met uitbarstingen van helderheid tot 7.5 mag. Met het blote oog is hij dan nog niet te zien maa rmet een goede verrekijker of kleine telescoop moet het lukken. Een verrekijker zal een lichtvlek, de gaswolk of coma met daarin de komeetkern tonen, een 4-inch telescoop (100x vergroot) zal de komeet meer op een druppel doen lijken. Met een nog sterkere telescoop zou ook nog de stofstaart te zien kunnen zijn.
De komeet bevond zich op 11 september in het sterrenbeeld Auriga (Voerman), vervolgens begaf hij zich op een zuid-oostelijk traject, richting de sterrenbeelden Stier en Tweelingen. Via Messier35, die de achtergrond vormde van de komeet ronde 15e september, bevindt hij zich vanaf de 16e tot en met 22 september op de grens van de sterrenbeelden Teelingen en Orion. Rond de 23ste dringt 21P de Monoceros binnen, de Eenhoorn. Daar zal 21P de rest van de maa nblijven. In oktober wordt 21P matter en zal lager aan de hemel staan, en zal zijn baan voortzetten in de richting van het Canis Major sterrenbeeld. De komeet laat ook ‘comet crumbs’ achter, ‘kruimels ‘van meteoren. Meteoren van 21P werden voor het eerst ontwaard in 1926, twee maanden voordat de komeet zelf waar te nemen was. Deze kruimels ontaardden af en toe in een ware storm. Serieuze stormen met 4000 tot 6000 meteoren per uur waren er in 1933 en 1946. Nu piekt de meteoren storm, ook wel ‘Draconids’ of Giacobinids’ genoemd rond de 8ste oktober. Nog niet zeker is of het weer net zo een spektakel zal worden. Bronnen; Space.com
Speak Your Mind