Sgr A*, in beeld gebracht door de EHT. Credit: EHT Collaboration
Planeten, manen, sterren, zwarte gaten, ze roteren allemaal en dat doen ze met een bepaalde snelheid. Elk object heeft ook een maximum aan rotatie. In het geval van de aarde wordt dat maximum bepaald door de zwaartekracht aan de oppervlak, bij zwarte gaten is dat de kromming van ruimtetijd rondom het zwarte gat. De zwaartekracht net buiten de waarnemingshorizon van een zwart gat is extreem groot en dat levert niet alleen op dat materie en licht er met grote snelheid omheen vliegen, maar ook dat de ruimtetijd meegesleept wordt met het roterende zwarte gat – dat wordt ook wel het Lense-Thirring effect of frame-dragging genoemd. De rotatie of spin van een zwart gat wordt dimensieloos weergegeven (als a) door een getal tussen 0 en 1, 0 is geen rotatie, 1 is de maximale rotatie. Die laatste schijnt volgens theoretische berekeningen in de buurt van de lichtsnelheid te liggen.
Röntgenspectrum van Sgr A*. Credit: Daly, et al
Recent zijn ze er in geslaagd om ook voor Sagittarius A* (kortweg Sgr A*), het superzware zwarte gat in het centrum van de Melkweg, de rotatiesnelheid te bepalen. Dat deden ze door van het zwarte gat een spectrum te maken in radio- en röntgenlicht (hierboven te zien). Door de intensiteit van het licht bij verschillende golflengten te meten was men in staat de rotatie a van Sgr A* te meten en die bleek tussen 0,84 en 0,96 te zijn. Mocht ‘ie met die hoogste snelheid roteren dan gaat ‘ons’ zwarte gat sneller rond dan M87*, het superzware zwarte gat in de kern van M87, dat een a tussen 0,89 en 0,91 heeft. Deze metingen zijn in contrast met eerdere metingen uit 2020, die juist een lage rotatie voor Sgr A* aangaven.
Meer informatie vind je in het vakartikel van Daly, Ruth A., et al. “New Black Hole Spin Values for Sagittarius A* Obtained with the Outflow Method.” Monthly Notices of the Royal Astronomical Society (2023): stad3228.
Bron: Universe Today.
Krijgt onze crazy Ethan Siegel toch weer gelijk “In this Universe, black holes have no choice but to rotate at extraordinary speeds. Perhaps someday, we’ll be able to measure that directly.”
https://www.forbes.com/sites/startswithabang/2019/08/01/this-is-why-black-holes-must-spin-at-almost-the-speed-of-light/
https://pbs.twimg.com/profile_images/1588151919318818816/sCHCL7wS_400x400.jpg
Beste Arie Nouwen, met krimpende atomen krimpt ook de golflengte en krijg je een hogere frequentie, ook gaat de interactie tussen atomen sneller wat betekend dat de tijd sneller gaat en gaat ook het krimpen dan sneller en zo krijg je de accelererende roodverschuiving. Dat betekend dat het heelal ook veel groter is als men dacht en zal ik daar een voorbeeld van geven. Als je naar een sterrenstelsel kijkt met 50% roodverschuiving, dan zie je het licht wat is uitgezonden met een dubbele golflengte, dat betekend dat de diameter van deze atomen 2 maal zo groot is en de interactie tussen de atomen maar half zo snel gaat, waardoor de tijd daar ook maar half zo snel gaat en zijn onze atomen gehalveerd in diameter in de tijd dat het licht er over deed om ons te bereiken en is de golflengte ook gehalveerd en heeft nu een dubbele frequentie, de interactie tussen atomen is dan 2 maal zo snel geworden, waardoor de tijd ook 2 maal zo snel gaat net als het krimpen van de atomen en zo een accelererende roodverschuiving laat ontstaan. Een sterrenstelsel met 75% roodverschuiving heeft dan atomen met een 4 maal zo grote diameter en zend dan licht uit met een 4 maal zo grote golflengte en gaat de interactie tussen de atomen nog maar een vierde zo snel, waardoor het 2 maal zo lang duurt als bij een sterrenstelsel met 50% roodverschuiving en staat dan ook 3 maal zo ver als een sterrenstelsel met 50% roodverschuiving en zou het zichtbare heelal groter zijn als 500 miljard lichtjaar, dat is dan niet helemaal duidelijk omdat het nu de vraag is of een sterrenstelsel met 50% roodverschuiving op 6,9 miljard lichtjaar staat. De Constante van Hubble en van Planck zijn niet berekend op een accelererende roodverschuiving en is het de vraag wat de afwijking is. Ik heb ook bedacht, dat we een parallax hebben die 2400 maal groter is als met het rondje om de Zon, door de oude foto´s te gebruiken van Hubble, die hij 100 jaar geleden maakte, omdat we met 840.000 kilometer per uur een rondje om het Melkweg centrum maken en we in 100 jaar 720.000.000.000 kilometer hebben afgelegd. Als je dit leest zou je misschien wel schade op kunnen lopen, omdat het voor bepaalde mensen zoals onze nationale trots en autodidactische schrijver Govert Schilling, daar ook de kluts van kwijtraakte en hij stug volhoud dat we met de lichtsnelheid een rondje om het Melkweg centrum maken, toen ik hem daar op wees hij dat niet in trok.
Beste Martin, als alle atomen van je maatlat nu net zo hard krimpen als datgene wat je ermee meet, dan veranderd er in principe dus niets meetbaars. Je hebt voor jouw verhaal een universele constante referentie nodig die niet onderhevig is aan krimp. Hoe los je dit probleem op met een disfunctionerende kluts?