plutonium-238. Credit: U.S. Department of Energy.
References
| ↑1 | Bijvoorbeeld het Mars Science Laboratory. |
|---|
NASA zoekt plutonium voor verre ruimtevluchten
10 mei 2009 door 7 Reacties
Astronomisch nieuws, wetenswaardigheden én persoonlijke opinies
Lees Zenit!
Dit werk valt onder een Creative Commons Naamsvermelding-NietCommercieel-GelijkDelen 4.0 Internationaal-licentie.
NASA calculeerde met de Cassini lancering dat de kans dat het ‘fout’ zou gaan met de plutonium tijdens de lancering op 1 op de miljoen, terwijl 1 op de 20 gelanceerde raketten ontploft.
De sterkte van de plutoniumbehuizing is hier de cruciale factor, maar als een draagraket een beetje verkeerd ontploft daalt de plutonium 238 (de meest giftige soort: 1 miljoenste gram is dodelijk) neer als aerosolen uit de atmosfeer die bij inademing al snel longkanker veroorzaken.
De kans dat duizend mensen sterven als gevolg van een mislukte lancering is wellicht groter dan 1 op duizend.
Gemiddeld 1 dode per lancering stel ik me zo voor, ten gevolge van longkanker door plutonium-brandstofcellen.
Ok, er is geen alternatief, maar dan wel de volgende keer betere camera’s aan boord van de Huygens, zijn ze eens op Titan en dan… mamma mia!
Overigens zou Plutonium in een 'langzaam' op methaan gebaseerd ecosysteem zoals op Titan mogelijk was (nog is!) natuurlijk vreselijk veel meer schade aan kunnen richten.
Dit in geval Titan bewoond is door vreemde methaanmicroben die bij 200 graden onder nul hun stofwisseling op gang kunnen houden.
Wat een sof, meteen een milieuramp op een verre maan met die plutonium!
Gelukkig is het maar een alphastraler, zolang de verpakking intact blijft zijn we veilig. Bij inademing zijn we wel de klos.
Die verpakking is gelukkig goed bestand tegen explosies.
Veel beroerder is de historie wat betreft de fabricage zelf.
Sellafield is een voorbeeld hiervan. Zelfs in de tanden van kinderen kun je plutonium terugvinden. Zie http://www.guardian.co.uk/uk/2003/nov/30/greenpol…
Gelukkig zijn we ondertussen heel wat verstandiger geworden in de omgang met radio-actieve stoffen.
De voordelen wegen bij verstandig gebruik m.i. op tegen de gevaren. Niettemin hebben we een harde les gevolgd. Het is goed om waakzaam te blijven.
Overigens zou Plutonium in een 'langzaam' op methaan gebaseerd ecosysteem zoals op Titan mogelijk was (nog is!) natuurlijk vreselijk veel meer schade aan kunnen richten.
Dit in geval Titan bewoond is door vreemde methaanmicroben die bij 200 graden onder nul hun stofwisseling op gang kunnen houden.
Wat een sof, meteen een milieuramp op een verre maan met die plutonium!
Gelukkig is het maar een alphastraler, zolang de verpakking intact blijft zijn we veilig. Bij inademing zijn we wel de klos.
Die verpakking is gelukkig goed bestand tegen explosies.
Veel beroerder is de historie wat betreft de fabricage zelf.
Sellafield is een voorbeeld hiervan. Zelfs in de tanden van kinderen kun je plutonium terugvinden. Zie http://www.guardian.co.uk/uk/2003/nov/30/greenpol…
Gelukkig zijn we ondertussen heel wat verstandiger geworden in de omgang met radio-actieve stoffen.
De voordelen wegen bij verstandig gebruik m.i. op tegen de gevaren. Niettemin hebben we een harde les gevolgd. Het is goed om waakzaam te blijven.
Hannes heeft de plutonium casing aan inspectie onderworpen en komt ook op 1:50000 kans dat-ie openscheurt na explosie van de draagraket, net als NASA?
Hannes heeft de plutonium casing aan inspectie onderworpen en komt ook op 1:50000 kans dat-ie openscheurt na explosie van de draagraket, net als NASA?