De allereerste sterren waren uitzonderlijk massief en kortlevend en hebben hun leven beëindigd in de vorm van cataclysmische explosies. Sommige van deze supernovae waren uitzonderlijk helder – zo’n 10 en 100 keer krachtiger dan overige supernova-types. Nu heeft men maar liefst twee van dit soort superlumineuze supernovae waargenomen in het verre universum.Het licht van de deze supernovae bevat gedetailleerde informatie over het jonge universum, een tijd waarin vele sterren van de eerste generatie nog bezig waren om zich te vormen. Superlumineuze supernovae zijn zeldzaam en zijn het vermoedelijke resultaat van de dood van supermassieve sterren van 150 tot 300 zonnemassa’s. Dit soort sterren komen ten einde doordat in hun inwendige fotonen worden omgezet in elektronen-positronen-paren. Die annihileren elkaar, waarbij de hele ster aan stukken wordt geblazen. Dat is een compleet verschillend proces in vergelijking met overige types van supernovae. Vandaag de dag komen dit soort explosies zelden voor, aangezien dergelijk superzware sterren bijna niet meer bestaan. Anyway, men heeft met behulp van de LRIS-spectrometer aan boord van de Keck-telescoop twee superlumineuze supernovae gevonden op een afstand van minstens 10 miljard lichtjaar. Dat betekent dat het heelal destijds slechts ongeveer een kwart van z’n huidige leeftijd had. De betrokken onderzoekers hebben berekent dat dit soort supernovae toen 10 keer vaker moeten zijn voorgekomen dan vandaag de dag. Bron: Universe Today.
Heeft het universum niet ongelooflijk veel zwarte gaten van al die uitgedoofde sterren? Moet ik mij zorgen gaan maken?
😀