Het Europese INTEGRAL observatorium heeft bij de microquasar V404 Cygni [1]V404 Cygni staat op een afstand van 8000 lichtjaar, in de richting van het sterrenbeeld Zwaan (Cygnus). De microquasar bestaat uit een zwart gat van 12 zonnemassa’s en een begeleidende ster die … Lees verder een zogeheten “deeltjesparen-plasma” aangetroffen: een soep van elektronen en hun tegenhangers, de positronen. Een microquasar bestaat uit een stellair zwart gat en een begeleidende ster, waarbij het zwarte gat voortdurend materiaal steelt van z’n begeleider. Hierbij zal het zwarte gat aan de polen stralingsbundels uitzenden (een zogenaamde “jet”) en omringd worden door een zogenaamde accretieschijf. Normaal gesproken ‘draait’ een microquasar op een laag pitje en is de accretieschijf nauwelijks zichtbaar. Soms zal de microquasar “aan” gezet worden, waarbij het zwarte gat plotseling gulzig wordt. Op dat moment zal zoveel materiaal richting het zwarte gat vallen, dat de accretieschijf tot enorme temperaturen verhit wordt. Hierbij komt een flinke hoeveelheid straling vrij.
De relatie tussen accretie (opnemen van materiaal) en ejectie (uitstoten van materiaal) is niet precies bekend en dat geldt ook voor de processen die zich vlakbij het zwarte gat afspelen. Volgens de modellen zou, tijdens zo’n actieve periode, de straling nabij een zwart gat dusdanig energierijk zijn, dat spontaan deeltjesparen van elektronen (materie) en positronen (antimaterie) ontstaan [2]via E=mc2. De gegevens die zijn verzameld door INTEGRAL hebben inderdaad het kenmerkende gammasignaal opgevangen van dit “deeltjesparen-plasma” (met een restenergie van 511 keV). We zijn dus een stapje dichter gekomen bij het begrijpen van de processen in de directe nabijheid van een zwart gat.
Bron: Max Planck Gesellschaft
Voetnoten
Speak Your Mind