Credit: NASA
Ergens ver weg afgelegen in het westen van Texas rijdt Jerry Wiant iedere dag op z’n motor naar de Texas Laser Ranging Station. Het is een kleine buitenpost. Hier wordt data verzameld die onderzoekers nog steeds gebruiken. Elke heldere nacht focust Wiant de telescoop op de maan. Hij richt de krachtige laser recht op het maanoppervlak. Dit geeft de exacte maanpositie in de ruimte aan. De bedoeling is dat we een lichtstraal naar het maanoppervlak sturen die vervolgens weer teruggekaatst wordt naar de bron van herkomst. Ons doel is om te berekenen hoe lang het er over doet.
Het mikpunt is een simpel apparaat dat decennia geleden daar achtergelaten is. De Apollo astronauten lieten destijds reflectoren op de maan achter. Als de maan altijd onveranderd rond de aarde zou draaien, dan zou Jerry’s berekeningen altijd hetzelfde zijn. Maar…dat is niet zo. De maan gaat zo’n 3,8 cm per jaar verder van ons af. Het lijkt nu niet zo veel, maar het zal in de toekomst wel enige veranderingen met zich meebrengen. Als de maan verder weg staat, gaan we een van de meest mooie spektakels missen… de totale zonsverduistering.
Credit: NASA
De diameter van de maan is vierhonderd keer kleiner dan die van de zon. Maar tegelijkertijd staat de maan 400 keer dichterbij ons dan de zon. Deze bijzondere toevalligheid betekent dat als de maan precies voor de zon komt te staan, zij allebei dezelfde afmeting lijken te hebben. Wij leven op het juiste moment in het zonnestelsel om dit unieke spektakel te kunnen meemaken.
Als de maan verder van of af komt te staan, behoort dit bijzondere spektakel tot het verleden.
Niet alleen zonsverduisteringen veranderen.
Getijden zullen geleidelijk minder worden. De hellingshoek van de aarde tov de aardbaan zal chaotisch worden waardoor seizoenen onvoorspelbaar worden. De dagen worden korter omdat de remmende werking die de maan op de aardrotatie heeft, minder zal worden.
Gelukkig duurt dat met 4cm per jaar nog heel lang… Het bron-artikel die deze effecten beschrijft gaat uit van het plotseling ‘verdwijnen’ van de Maan.
Bron: https://www.thrillist.com/culture/what-would-happen-if-the-moon-disappeared-effects-of-the-moon-leaving-earth
Klopt, het zal in de toekomst wel meer veranderingen met zich meebrengen. Wisten we maar hoe we de maan weer naar ons toe kunnen trekken.
Gaat moonbouncen (EME) op termijn ook ietsje lastiger worden:) Domme vraag: is deze verwijdering ‘normaal’ af te leiden mbv Kepler?
Harry, domme vragen zijn er niet, hooguit domme antwoorden. Oeps, nou moet ik zelf oppassen. 😀 Volgens mij heeft die verwijdering te maken met getijdewerking in het aarde-maansysteem, waarbij impulsmoment en kinetische energie van de aarde worden overgedragen op de maan. Dat zorgt op haar beurt voor een zogeheten seculiere versnelling van de maan. Zie: https://nl.wikipedia.org/wiki/Seculiere_versnelling_van_de_maan
Dus als de aarde 4,5 miljard jaar oud is en de afstand van de maan momenteel 384.000 kilometer bedraagt, betekent dit dan dat de maan op het moment van het ontstaan van planeet aarde op 171.00 km afstand was?
Hoe moet eb en vloed er toen uitgezien hebben?
Ha naamgenoot (verre familie?), de afstand tussen de aarde en de maan was vroeger inderdaad veel kleiner, met een gewelddadige getijdeninvloed als gevolg.
Veel dichterbij
http://curious.astro.cornell.edu/about-us/37-our-solar-system/the-moon/the-moon-and-the-earth/31-how-close-was-the-moon-to-the-earth-when-it-formed-intermediate
Verder ben ik wel eens artikelen tegengekomen waarbij werd gesproken over vloedgolven van honderden meters hoog in die vroege tijd