Al twee jaar lang zijn er zeer weinig zonnevlekken op de Zon te zien. Onze centrale verwarming in het zonnestelsel bevindt zich in een minimum, maar zó weinig zonnevlekken is zelfs voor een minimum in de elfjarige zonnevlekkencyclus extreem. Rachel Howe en Frank Hill (National Solar Observatory (NSO) in Tucson, Arizona) hebben nu de oorzaak ontdekt. Door middel van de zogenaamde helioseismologie[1]Da’s de studie naar de voortbeweging van drukgolven in de Zon. konden ze een straalstroom á¬n de Zon in de gaten houden. Die straalstroom bevindt zich zo’n 7.000 km onder het zonsoppervlak (de geel-rode band in de afbeelding; de zwarte contouren daarin zijn zonnevlekken). In de zonnevlekkencyclus produceert de Zon bij haar polen op een gegeven moment nieuwe straalstromen. Die straalstromen zakken vervolgens langzaam af richting de evenaar en zodra de 22e breedtegraad wordt bereikt verschijnen er zonnevlekken van de nieuwe elfjarige cyclus. Howe en Hill ontdekten dat de huidige straalstroom er drie jaar over heeft gedaan om tien graden af te dalen in de tocht richting evenaar. Normaal doet een straalstroom daar twee jaar over. De straalstroom is nu eindelijk bij de 22e breedtegraad aangekomen en er verschijnen nu eindelijk zonnevlekken, een jaar later dan gebruikelijk. De waarneming van Howe en Hill maakt duidelijk dat de Zon te maken heeft met een vertraging in haar cyclus, maar dat er geen sprake is van een stilstand in de zonnevlekken-productie, zoals het geval was in het 17e eeuwse Maunderminimum. Wel moet er nog meer onderzoek plaatsvinden naar hóe de straalstromen in de Zon precies ontstaan en hoe ze in staat zijn op de 22e breedtegraad de zonnevlekken te produceren. En waarom op de 22e graad en niet bijvoorbeeld de 61e breedtegraad? De NASA is van plan om later dit jaar het Solar Dynamics Observatory (SDO) te lanceren, opvolger van de SOHO, en die zou de antwoorden op de vragen moeten kunnen leveren. Bron: Science Daily.
Speak Your Mind