Credit: Pexels/Pixabay.
De maan: een koude en dorre wereld, zonder water of een atmosfeer. Dat was althans het oude beeld op onze naaste buur. Klopt dat wel? Enkele jaren geleden werd voor het eerst water aangetroffen op de maan, dat in ijsvorm lag opgeslagen in enkele poolkraters die in eeuwige duisternis gehuld zijn. Nu blijkt de maan ook een atmosfeer te hebben! Een onvoorstelbaar ijle atmosfeer, maar toch.
De dichtheid bedraagt zo’n 1.000.000 deeltjes per kubieke centimeter. Dat lijkt heel wat, maar hier op aarde bedraagt de dichtheid 10.000.000.000.000.000.000 deeltjes per kubieke centimeter! Desondanks is de dichtheid van de maanatmosfeer hoger dan verwacht: het komt overeen met de dichtheid van de buitenste aardatmosfeer, ter hoogte van het internationale ruimtestation ISS.
Ook is de samenstelling van de maanatmosfeer merkwaardig: het bestaat vooral uit kalium en natrium, stoffen die in gasvorm nergens anders voorkomen (behalve op Mercurius). Ook zijn nu voor het eerst kleine hoeveelheden argon en helium aangetroffen en mogelijk ook neon, ammoniak, methaan en kooldioxide. Wetenschappers vermoeden dat de maanatmosfeer meer stoffen bevat, die nog niet gedetecteerd zijn.
Waar komt deze atmosfeer vandaan? Wetenschappers vermoeden dat interacties tussen de zonnewind en het oppervlak van de maan verantwoordelijk zijn. Hierdoor kunnen atomen van het maanoppervlak geslagen worden, kunnen chemische reacties plaatsvinden en kan zelfs materiaal verdampen. Daarnaast zouden inslagen van meteorieten een bron kunnen vormen en zelfs uitgassen vanuit het inwendige. Meer onderzoek is noodzakelijk om de herkomst van de maanatmosfeer te achterhalen.
Het Lunar Atmosphere Composition Experiment is in de jaren ’70 door de Apollo-astronauten op de maan neergezet. Hieruit bleek de maan een ijle natrium/kalium-atmosfeer te hebben. Recent onderzoek heeft uitgewezen dat de maanatmosfeer dikker is dan gedacht en uit meer stoffen bestaat. Credit: NASA
Bron: Physorg.
Volgens mij wordt zo’n uiterst ijle atmosfeer een exosfeer genoemd.
Yep, dat klopt wel 🙂
Dé Exosfeer is een deel van onze aard- atmosfeer (het buitenste deel, de overgang naar de ‘ruimte’. Het lijkt mij niet juist om elke vergelijkbare omgeving dan maar Exosfeer te noemen.
De eigennaam moet geen soortnaam worden.
Deze mening (mijn mening) mag je wel xeroxen. 😛
Als je dat Wikipedia-artikel leest zie je dat de exosfeer wel degelijk een soortnaam is, die bij meerdere objecten voorkomt, zoals bij de grote manen van Jupiter. Ook Mercurius heeft een exosfeer. OK, ik zal je reactie wel even xeroxen. 🙂