Aan z’n naam te zien zou je ’t niet verwachten, maar de Dark Energy Camera (DEC), waarmee sterrenkundigen de Dark Energy Survey (DES) uitvoeren, is uitstekend in staat om donkere materie waar te nemen. Met de DEC – een 570 megapixel camera verbonden aan de 4 meter Blancotelescoop van de Cerro Tololo-sterrenwacht in het Chileense hooggebergte – maakt men foto’s van ver verwijderde clusters van sterrenstelsels. Doordat de clusters door hun massa de hun omringende ruimte verbuigen wordt het licht van erachter liggende sterrenstelsels afgebogen, hetgeen zwaartekrachtslenzen oplevert, een door Albert Einstein voorspelt verschijnsel. Met de DEC (zie afbeelding hieronder) brengt men die lenzen in kaart en omdat niet alle lenzen verklaard kunnen worden door de gewone, zichtbare materie van de sterrenstelsels, moet er ook verborgen, donkere materie zijn. Met de DEC ziet men dus donkere materie op indirecte wijze.
De nu gepubliceerde kaart toont drie procent van de sterrenhemel, gemaakt op basis van waarnemingen in het eerste jaar van DES – er volgen nog vier jaren. Voor deze kaart zijn maar liefst twee miljoen sterrenstelsels waargenomen. De kleuren in de kaart geven de massadichtheid aan, van zowel de gewone áls donkere materie – de geel/rode gebieden tonen een hogere dichtheid aan, de blauwe een lagere dichtheid, de cirkels zijn clusters van sterrenstelsels, hoe groter de cirkel des te groter de cluster. Uiteindelijk doel van DES is om meer te weten te komen over donkere energie, de mysterieuze substantie die maar liefst driekwart van alle massaenergie van het heelal vormt en die zorgt voor de versnelde uitdijing van het heelal. Bron: Fermilab.
Sterrenstelsels geheel bestaande uit donkere materie! Dat is iets wat ik bedacht nadat ik de eerste keer op deze blog iets schreef in 2010 (zichtbare materie is de brandstof voor zwarte gaten). Donkere materie sterrenstelsels waren namelijk een logisch gevolg van mijn opeet theorie. Dat werd een paar jaar later bewezen.
Uit mijn gedachtegang volgde ook dat de materie gerangschikt is rondom “de grote lege bellen”, dat betekent dat zowel zichtbare maar ook donkere materie dusdanig op elkaar inwerken dat donkere energie vanuit de zichtbare sterrenstelsel ingespoten wordt in “die grote lege bellen” om zodoende het heelal “op te pompen”.
Zichtbare en onzichtbare materie aan de randen van die bellen lijken gericht: magnetisme en zwaartekracht zorgen er voor dat sterrenstelsel in elkaars verlengde liggen. Jets van donkere energie worden dan in beide richtingen (180 graden ten opzichte van elkaar) in die lege bellen geblazen!
Mijn gedachten gaan naar verschillende soorten zwarte gaten. Wil men van een witte dwerg een gewone ster maken zal men heel er veel energie en materie er in moeten stoppen. Van neutronenster naar witte dwerg nog veel meer! Vanuit het zwarte gat naar…..ja je voelt het al. Nog veel meer! Telkens bij al die overgangen is heel veel energie het heelal ingepompt, geleidelijk door afstralen van licht en andere energiesoorten en/of door een explosie. Hetzelfde gebeurt bij een zwart gat. Wij zien de zwarte gaten alleen maar in massa verschillen. Maar ik vermoed dat er een aantal verschillende typen zwarte gaten zijn: eentje die donkere materie maakt en vervolgens een verder vervallen zwart gat dat dan weer donkere energie produceert. Of andersom. En telkens is er dan een dusdanig verval aan energie, net zoals van gewone ster naar witte dwerg of neutronenster of zwart gat dat dit niet reversibel is. BEHALVE TIJDENS DE BIG BANG VANUIT DE SINGULARITEIT!
Trouwens ik ben ook wetenschappelijk aangelegd: het gestelde moet altijd bewezen worden. Theorieën, gedachtegangen kunnen altijd maar moeten desondanks nog altijd bewijsbaar zijn en bewezen worden!