De Einasto supercluster. Credit: Shishir Sankhyayan
Een internationaal team van sterrenkundigen van o.a. de Universiteit van Tartu (Estland) is er in geslaagd om maar liefst 662 superclusters in het heelal te identificeren, clusters van clusters van sterrenstelsels. Superclusters zijn de grootste structuren in het heelal, met gegroepeerde clusters van sterrenstelsels, die gravitationeel aan elkaar verbonden zijn. De grootste van de gevonden superclusters heeft een naam gekregen: de Einasto supercluster (roodverschuiving z∼0,25, afstand drie miljard lichtjaar), genoemd naar de Estse sterrenkundige Jaan Einasto, die op 23 februari 95 jaar is geworden en die veel baanbrekend onderzoek heeft gedaan naar superclusters.
De superclusters werden gevonden door gebruik te maken van de Sloan Digital Sky Survey (SDSS) en door toepassing van een specifiek algoritme in de zogeheten WHL (Wen–Han–Liu) cluster catalogus. Op basis van de 62 gevonden superclusters hebben ze de volgende statistieken berekend:
- de superclusters hebben gemiddeld een massa van 6 biljard zonsmassa (om precies te zijn 5,8 x 1015 zonsmassa)
- de superclusters hebben gemiddeld een doorsnede van 200 miljoen lichtjaar (∼65 Mpc)
Presenting the image of the Einasto supercluster to Prof. Jaan Einasto himself felt absolutely surreal! #EinastoSuperclusterhttps://t.co/QKDN49RATU https://t.co/o7lkFXWEfM pic.twitter.com/ATVmoCV9pa
— Shishir Sankhyayan (@shishirs07) February 29, 2024
Zoals gezegd is de Eintasto supercluster de grootste: diens massa is maar liefst 26 biljard zonsmassa en z’n doorsnede bedraagt 360 miljoen lichtjaar. De clusters van sterrenstelsels binnen de superclusters zijn weliswaar gravitationeel gebonden aan elkaar, maar dat zal niet altijd zo blijven. Het heelal kent een versnelde uitdijing en die versnelling wordt veroorzaakt door de donkere energie. De afstotende kracht van de donkere energie zal in de toekomst dusdanig groot zijn geworden dat ze sterker is dan de gravitationele binding van de superclusters en dan zullen ze uiteenvallen in losse clusters van sterrenstelsels.
Meer hierover kan je lezen in het vakartikel van Shishir Sankhyayan et al, Identification of Superclusters and Their Properties in the Sloan Digital Sky Survey Using the WHL Cluster Catalog, The Astrophysical Journal (2023).
Bron: Phys.org.
Ask Ethan, die weet veel….
https://bigthink.com/starts-with-a-bang/what-universe-expanding-into/#
Ever since the Big Bang, the very fabric of the Universe itself, spacetime, has been expanding as though it’s either been stretching or fundamentally creating new space within it.26 mei 2023
Die “afstotende” energie kan dus volgens hem ook gewoon komen door spontane creatie van “space” op elk willekeuring punt in het universum, dat feitelijk de bestaande tussenruimte tussen de sterrenstelsels verdringt en dus geen afstotende kracht (b.v. negatieve zwaartekracht) op zich hoeft te zijn. De vraag is dan (nog steeds) wat de onderliggende oorzaak is waarvan we het effect op dit moment als een constante beschouwen.