Artist’s impression of a stellar-mass black hole.
Een team van Duitse en Georgische natuurkundigen i.s.m. het SETI-instituut heeft recent suggereerd dat er mogelijk naar de verkeerde signalen gekeken wordt door onderzoekers voor wat betreft de zoektocht naar buitenaards leven (SETI). In plaats van naar ongebruikelijke radiosignalen en technosignaturen van kunstmatige structuren als bijvoorbeeld Dysonringen – bolstructuren rondom sterren – te kijken, zou er naar technosignaturen gekeken moeten worden die uitgestraald worden van potentiële megastructuren rondom andere typen hemellichamen, zoals bijvoorbeeld pulsars, witte dwergsterren, en zwarte gaten. (Voor wat betreft vermeende ongewone radiosignalen zie bijvoorbeeld het verhaal over China Sky Eye uit 2022.) Dit team natuurkundigen, bestaande uit Gia Dvali van het Duitse Max Planck Instituut, Zaza Osmanov, van de Vrije Universiteit van Tbilisi i.s.m. het SETI-inistituut, heeft voorgesteld om in de zoektocht naar buitenaards leven het grootschalig quantumcomputing centraal te stellen. In hun wetenschappelijke artikel – dat nog gereviewed moet worden – stelt het team dat m.b.v. quantumcomputing ‘aliens’ in een verbazingwekkend tempo gegevens zouden kunnen verwerken.’van games draaien op de hoogste instellingen tot crypto mijnen’. De onderzoekers stellen: “Het maakt niet uit hoe geavanceerd een beschaving is of hoe verschillend hun deeltjessamenstelling en chemie zijn van de onze, we zijn verenigd door de wetten van de quantumfysica en de zwaartekracht. Deze wetten vertellen ons dat zwarte gaten de meest efficiënte opslaghouders van quantuminformatie zijn.” En gezien de snelheid waarmee quantumcomputing tegenwoordig evolueert, aldus Dvali en Osmanov, is het volkomen logisch om aan te nemen dat een geavanceerde beschaving deze technologie op een veel grotere schaal zou kunnen toepassen. Het is daarom dat Osmanov en Dvali voorstellen dat men meer naar technosignaturen afkomstig van potentiële megastructuren die zijn gebouwd rond o.a. zwarte gaten (‘kampioen van de informatie-opslag‘, meer dan zelfs een zogeheten ‘saturon‘, aldus het team), zou moeten kijken. Het artikel van het team zal mogelijk na de peer-review gepubliceerd worden in het International Journal of Astrobiology.
De bovenzijde van de IceCube detector op de Zuidpool. Credits: IceCube/NSF
Het team geeft toe dat het een ‘gedurfde hypothese’ is maar stelt tevens dat het een feit is dat er nog geen ‘leven zoals wij dat kennen’ elders in de kosmos is gevonden dan op aarde. De hypothese van het duo bouwt voort op het concept van de bekende Britse wis- en natuurkundige Roger Penrose (momenteel emeritus hoogleraar aan de Universiteit van Oxford), die in de ’80 van de vorige eeuw suggereerde dat zwarte gaten een praktisch onbeperkte energiebron zijn. Volgens dit onderzoeksteam zouden kleine, kunstmatig gecreëerde zwarte gaten als condensatoren (Eng. capacitor) voor quantuminformatie kunnen dienen. En het team meent dat de IceCube Neutrino Observatory in Antarctica, technisch gezien, de technosignaturen afkomstig van dergelijke ‘zwarte gaten / quantumcomputers’ zou kunnen detecteren vanwege het type straling dat ze uitzenden, een type dat zich kenmnerkt als, ik citeer: “…a flux of very high energy neutrinos coming both from Hawking radiation of information storing micro black holes as well as from the collision ‘factories’ that manufacture them.” De theorie van het team zou tot de oplossing m.b.t. de Fermi-paradox kunnen leiden. Bronnen; ScienceAlert, Futurism, UniverseToday, arXiv
Kwantum verstrengeling zijn werkelijk ‘draden’ tussen deeltjes waarbij de draden zijn opgebouwd uit deeltjes die extreem veel kleiner zijn dan de tot dusver bekende allerkleinste deeltjes zoals elektron en neutrino.
Verder dat waarschijnlijk alles in de mens omringende wereld verbonden is met kwantum verstrengelde draden en dat de in het laboratorium met laser gecreëerde kwantum verstrengelingen dus tot nu toe slechts enkele tientallen of honderden bedragen tussen 10 tot de minstens 1000ste macht verstrengelingen in de mens omringende ruimte.
Wellicht (of zeer waarschijnlijk) gaan (de meeste van) die draden niet kapot als het ene uiteinde van die kwantum verstrengelde draad met daaraan de ene materie – is op gezwolgen door een zwart gat en zijn deze draden dus vanuit het zwarte gat met de materie aan de andere kant van de kwantum verstrengelde draad buiten het zwarte gat nog steeds verbonden (gebleven).
Een zwart gat is dan een knooppunt van minstens 10^1000 macht verstrengelingen.
Als triljoenen van zwarte gaten zijn verbonden met evenveel kwantumcomputers van ooit bestaande buitenaarde beschavingen dan kan elk zwart gat onderdeel zijn van een immens computer systeem
“Kwantum verstrengeling zijn werkelijk ‘draden’ tussen deeltjes (…)”
Bewijs.