Neil A. Armstrong bij trap maanlander, juli 1069 Credits; NASA
Het Apollo-programma van NASA met de bemande maanmissies als ultiem doel, trapte officieel af in 1961, en resulteerde erin dat astronaut Neil A. Armstrong (1930-2012) als eerste mens op de maan stond op 20 juli 1969. Aan dit NASA-programma kwam definitief een einde in 1972 met de vlucht van de Apollo 17. NASA’s maanprogramma bestond feitelijk uit drie fasen, Mercury, Gemini en Apollo. Inmiddels is het alweer dik vijftig jaar geleden dat er een bemande maanmissie met maanlanding plaatsvond. Maar ondanks dat er een keur aan ambitieuze, bemande en robotische ruimtevaartprojecten van de grond zijn gekomen, heel letterlijk, zoals het ISS en de robotische Mars-missies, van een keur aan landen, plus dat NASA in 2019 de Artemis-maanmissies heeft aangekondigd, brandt er de afgelopen tijd ook weer de heikele kwestie op dat deze bemande maanlandingen van NASA ‘wel eens nooit gebeurd zouden kunnen zijn’ ofwel ‘in scene gezet zijn’, kortom dat de landingen van mensen op de maan allemaal ‘fake-nieuws’ is geweest. Want waarom ‘keren we dan nog steeds niet terug’, en moet dit zo lang duren, terwijl onze technologie er alleen op vooruit is gegaan?
Space shuttle Columbia lancering, STS-1, 1981, KSC Credits; NASA
Space shuttle, maidentraip STS-1, met astronauten John W. Young en Bob L. Crippen
De shuttle kwam er en de Space shuttle’s maidentrip was een primeur in al zijn facetten. Nooit eerder was een testvlucht gedaan die direct bemand was. In 1981, op 12 april, stegen de zeer ervaren astronaut John W. Young (Apollo 10 en 16) en Bob L. Crippen (Apollo-Soyuz) op vanaf het KSC, Florida, met het gigantische booster/ruimteveer STS-systeem, de shuttle genaamd Columbia, om uiteindelijk twee dagen later te landen op het Edwards Airforce Base in Nevada. De missie was geslaagd, en lees bijvoorbeeld het boek ‘Forever Young’ met een prachtig gedetailleerd verslag van John W. Young over ‘zijn’ STS-1-missie. Het was een succesvolle vlucht, deze STS-1, en de shuttle werd opgetogen aangekondigd door NASA als een enorme vooruitgang, vanaf nu zou het zorgen voor een veilige, frequente en betaalbare toegang tot de ruimte. Je zou kunnen stellen dat de ruimte ‘gedemocratiseerd’ werd en ontdaan van z’n ‘exclusief en elitair’ label. Echter, ondanks dat er zelfs aangekondigd werd dat de Space shuttle minstens 1 x per week zou gaan vliegen en dit tegen de kosten van 20 miljoen USD per lancering, kwam er helaas niet veel van terecht. De Space shuttle vloog een totaal van 135 vluchten, en twee hiervan zijn in een totale tragedie geëindigd, waarbij veertien astronauten omkwamen. Naar schatting kostte het Space shuttle zo een 209 miljard USD (2010), wat de kosten per vlucht opleverde van bijna 1,6 miljard dollar (2010). En de shuttlevloot heeft nooit meer dan negen missies in één jaar uitgevoerd.
De strekking van de kritiek onder ruimtevaartexperts komt erop neer, dat, zo is in o.a. deze interviews van Space.com en Astronomy.com te lezen, de Space shuttle de meer ambitieuze ruimtevaart ambities nogal ‘in de weg’ stond. De focus, nadat deze twee decennia eerder op Apollo had gelegen, lag nu in de jaren erna, geheel bij de Space shuttle, en die kostte enorm veel geld. In 1969 presenteerde NASA en toenmalig president Richard Nixon, reeds hun post-Apollo vise en plannen. Er was wel degelijk een geïntegreerd programma dat erop gericht was astronauten naar de maan en Mars te brengen, en hierbij werden de Space shuttle en het ruimtestation ook voorgesteld. Maar Richard Nixon vond alles te duur behalve de Space shuttle, dus één aspect van de post-Apollo plannen verkreeg groen licht. Er was geen politieke wil om door te gaan met vluchten naar de maan of om naar Mars te gaan, zo valt te lezen in dit artikel van Space.com. Ten gevolge hiervan was er ook niet het geld om deze dingen te doen. Anderzijds, zo meent Roger Lausian, die van 1990 tot 2002 NASA’s hoofdhistoricus was (en schrijver van ‘Apollo’s Legacy’, Smithsonian Books, 2019), heeft NASA het ook niet opzettelijk bedacht om dan maar astronauten dertig jaar lang ’te beperken’ tot ‘slechts’ een lage baan om de aarde, al dan niet naar het ISS, maar daar draaide het programma natuurlijk wel op uit.
Hoewel het Space shuttle-programma dus niet voldaan heeft aan de grote verwachtingen die NASA er begin jaren zeventig voor had gesteld, heeft het wel degelijk wat opgeleverd, aldus experts, zie hier en hier. Een Space shuttle heeft de Hubble-telescoop naar de ruimte gebracht, en er heeft ook reparatie aan de Hubble plaatsgevonden vanaf de Space shuttle. Het Internationaal Ruimtestation heeft met behulp van de Space shuttle wel vorm gekregen, en tientallen astronauten zijn ermee naar het ISS gevlogen. Ook zijn er vele experimenten aan boord van de Space shuttle zelf uitgevoerd, op een keur aan wetenschappelijke gebieden, van biologie tot materiaalkunde. En naast deze concrete prestaties heeft het shuttle-programma eraan bijgedragen dat de mensheid letterlijk een vaste voet aan de grond gekregen heeft, buiten onze thuisplaneet. Launius slaat mijns inziens wel inderdaad een belangrijk punt aan, en stelt tevens: “Het creëerde een omgeving waarin ruimtevaart een in wezen normale activiteit was. Dat was een verbluffende prestatie.” O.a. om deze redenen vinden sommige experts het programma toch een succes.
Launius stelt dat experts altijd met gemengde gevoelens naar het Space shuttle programma zullen blijven kijken en dat er voor beide kanten wat te zeggen valt. Sommige mensen zullen de shuttle immer als een afleiding beschouwing, een afleiding van ambitieuzere doelen waar het land, naartoe had kunnen werken en anderen beschouwen het als een doorslaand succes, als een knap staaltje ‘Amerikaanse technologische knowhow’, die de ruimte heeft ‘opengebroken’ en internationale samenwerking heeft bevorderd zoals nooit tevoren. In 2005 stelde toenmalig NASA-hoofd Michael Griffin in 2005 tegen het USA Today, zie o.a. NasaSpaceFlight; “We proberen vanaf nu het pad te veranderen, terwijl we zo min mogelijk schade aanrichten.” Dat pad was destijds het op het maangerichte Constellation Programma waar Griffin naar verwees, aangekondigd door toenmalig president George W. Bush, maar waar president Barack Obama tijdens zijn presidentschap een streep doorzette. (G.W. Bush pushte ook de opvolger van de nucleaire raket NERVA/SNTP, en Reagans Timberwind, het Prometheus-programma, dit werd in 2005 reeds gecanceld.)
Apollo 11 credits; NASA
Wat was er anders aan Apollo?
Achteraf gezien, kun je denk ik inderdaad wel stellen dat Apollo 11 dus nog uitzonderlijker was dan we ooit dachten. NASA zette op 20 juli 1969 twee astronauten op de maan, slechts acht jaar nadat president John F. Kennedy het gedurfde doel had aangekondigd en slechts 15 jaar na het aanbreken van het bemande ruimtevaarttijdperk. Na Apollo 11 kwamen er nog vijf bemande missies in het grijze maanzand terecht, waarvan de laatste, Apollo 17, in december 1972 landde. Sindsdien is de mensheid niet meer teruggekeerd naar onze naastebuur in de ruimte. En NASA heeft inderdaad sinds Apollo meerdere bemande maanprojecten opgezet, (o.a. onder Ronald Reagan), waaronder ook het ambitieuze Constellation-programma, maar geen van deze projecten heeft het gehaald. En de meer recente Artemis maanmissie moet zijn eerste mens nog op de maan gaan zetten. Wat was er anders aan Apollo? Het ontstond in een heel bijzondere omgeving, aldus Launius: de ruimterace uit de Koude Oorlog met de Sovjet-Unie, en hij stelt: “Dit was oorlog op een andere manier – dat was het echt. En dat hebben we sindsdien niet meer gehad.” De Sovjet-Unie trapte deze af, het land lanceerde de allereerste satelliet ooit, Spoetnik 1, in oktober 1957 en bracht de eerste mens in de ruimte, Joeri Gagarin, in april 1961.
– het is heel moeilijk
– het is heel duur
– het is heel gevaarlijk
– het is heel nutteloos
‘Goede beslissingen komen voort uit ervaring. Ervaring komt voort uit het nemen van slechte beslissingen.’
– Mark Twain
Is het niet een zwak argument dat er geen politieke wil was om door te gaan met vluchten naar de maan of om zelfs naar Mars te gaan?
Eerst was het belangrijk wie als eerste een mens op de maan kon zetten. Was het de Sovjet-Unie of Amerika? Amerika lukte het want de hele wereld kon het op tv zien gebeuren. In 1972 was het over en uit.
Vervolgens gaat de NASA zich in 1972 concentreren op het Space Shuttle programma. Een enorme vooruitgang staat er. Als ik moet kiezen vind ik twee mensen op de maan zetten en weer fit en wel terug naar de aarde eerder een vooruitgang dan het Space Shuttle programma. Achteraf verdwenen beide vooruitgangen van de menukaart.
De tegenhanger van de Amerikaanse Space Shuttle programma was het Buran-project die de toenmalige Sovjet-Unie startte in 1974. In November 1988 werd het project stopgezet omwille van een te hoog oplopend prijskaartje en de slechte politieke situatie in de toenmalige Sovjet-Unie. Geldgebrek?
De Sovjet-Unie wankelde eind jaren 80 en was zo goed als failliet. Helmut Kohl greep zijn kans vóórdat Gorbatsjov afgezet zou worden. De DDR werd teruggegeven aan Duitsland met de belofte dat de NAVO geen centimeter verder zou oprukken naar het oosten.
Toch blijf ik het opmerkelijk vinden dat decennia later geen poging gedaan is om met de huidige technologie opnieuw mensen op de maan te zetten. Geld kan geen probleem zijn want Amerika geeft veel geld uit aan oorlogen.
Ruslands eerste maanmissie in 47 jaar mislukte onlangs (Luna-25)
Chandrayaan-3, de onbemande maanlandermissie van India liep uiteindelijk ook niet goed af, maar kun je een redelijk succes noemen.
Het is duidelijk dat in 1969 met het maanprogramma meer vooruitgang geboekt werd dan wat er nu mogelijk is.
Voorlopig moeten we wachten tot ze in 2024 eerst een rondje rond de maan uitproberen om vervolgens in 2025 echt weer mensen op de maan te zetten met grootse plannen.
Eerlijk gezegd zie ik het niet zo gauw gebeuren. Ik kan wel wat scenario’s bedenken.
Een zwak excuus? Als je de geschiedenis van alleen maar de ‘terugkeer naar de maan’ eens in detail bekijkt (hier kun je beginnen: https://nl.wikipedia.org/wiki/Artemisprogramma#Kabinet-Obama), dan blijkt overduidelijk hoe bepalend het begrip “politieke wil” wel niet is. Geld is altijd een probleem, ook al zou het er volgens jou geen mogen zijn. Oorlogen afschaffen is een mooi idee, maar de afgelopen tijd is het nog eens pijnlijk duidelijk geworden dat we daar nog lang niet aan toe zijn. Er is trouwens geld genoeg om allerlei (honger in de wereld, etc.) op te lossen. Alleen, wie wil dat geven? Druppels op een hete plaat, daar zijn we toe bereid, maar daar houdt het ook op. Kortom, jammer dat we moeten wachten tot we eindelijk weer naar de Maan gaan (niet figuurlijk liefst), eindelijk naar Mars …, maar die dingen kosten nu eenmaal veel meer tijd dan theoretisch mogelijk is of nodig zou zijn. Had men het anders kunnen of moeten aanpakken? Misschien, maar ook dat zou ten koste zijn gegaan van andere noodzakelijke of waardevolle dingen. Sciencefiction is leuk, maar (lang) niet altijd realistisch.
Al is dit artikel van Govert Schilling uit 2019 , verhelderend jazeker https://www.allesoversterrenkunde.nl/actueel/artikelen/_detail/gli/de-kolonisatie-van-de-wilde-ruimte-blijft-een-verr/
Op een statische bol zonder atmosfeer dus schietschijf voor Alle deeltjes die maar gevaarlijk zijn.
@Monique, m.b.t. het motief, dit is – helaas – juist zo enorm banaal, er was geen gewoon geen wil, en dus ook geen geld. En, mogelijk niet iedereen, maar velen dachten bij NASA echt dat de Space shuttle de oplossing zou zijn voor goed ruimtetransport. En zo een ruimteveer lijkt ook vrij ideaal, het is herbruikbaar, het kan landen op aarde, enz. (en ziet er bovendien veel eleganter uit imo). Maar de shuttle bleek veel complexer dan gedacht, en onstellend duur. (uit mn hoofd zo’n 30.000 USD per kg payload).
@Spits, voor wat betreft het overleven in de ruimte, het zal zeker niet eenvoudig zijn, maar het feit blijft wel dat mensen steeds creatieve, technologische oplossingen hebben bedacht voor allerlei problemen en waarom zou dat voor het overleven in elders de ruimte niet anders zijn. Feit is, ooit is het gedaan met de aarde, en net zoals levende organismen zich ontwikkelden op aarde, bv om zuurstof te ademen (ooit was dit giftig), zo zal, daar ben ik van overtuigd, ook de mens zich kunnen aanpassen aan meer barre omstandigheden..
De geschiedenis van de mens is er een van vele gesloten deuren, maar we hebben er al veel geopend, ook het universum zal m.i.ontsloten worden voor de mens..
Fraai boek ‘Als de zon sterft’, https://www.deslegte.com/als-de-zon-sterft-137463/
@HC, Mee eens, ook met de laatste opmerking, inderdaad, scifi is fictie, een genre waar creativiteit, nieuwe ideeën, en fantasie over de toekomst, elkaar ontmoeten, maar geen blauwdruk voor de realiteit, dat is ook niet de functie.
Stan Lem quote; ‘We don’t want to conquer the cosmos, we simply want to extend the boundaries of Earth to the frontiers of the Cosmos’
Angele, in al die jaren was er gewoon geen wil en ook geen geld? Na 1972 was het klaar? 1973, 1974, 1975, 1976, 1977, 1978, 1979, 1980, 1981, 1982, 1983, 1984, 1985, 1986, 1987, 1988, 1989, 1990, 1991, 1992, 1993, 1994, 1995, 1996, 1997, 1998, 1999, 2000, 2001,2002, 2003, 2004, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011, 2012, 2013, 2014, 2015, 2016, 2017, 2018, 2019, 2020, 2021, 2022, 2023, 2024 BINGO, plannen voor een reisje rond de maan, 2025 Retteketet, naar de maan met een raket! We zullen zien, ik denk misschien. Heel misschien. Misschien ook niet.
Toch zie ik dat als een zwak excuus Herman. Obama legt het stil want het is te duur. Trump veranderde de plannen van de ruimtevaart naar Mars in een terugkeer naar de maan. Dat lijkt mij veel realistischer trouwens.
Biden, of de mensen achter Biden willen wel, maar citaat uit jouw link, ‘Op 18 februari 2021 gaf waarnemend NASA-directeur Steve Jurczyk aan dat een eerste bemande maanlanding in 2024 niet langer als realistisch werd beschouwd.[11] Met name het ontbreken van volledige financiering van het Human Lander System-ontwikkelingsprogramma door het congres maakte het vereiste ontwikkelingstempo onmogelijk’.
Als ik dit zo lees dan ligt er een grote gevaarlijke beer op de maan (gekheid, maar toch) Dat de politiek over grote beslissingen gaat dat moge duidelijk zijn. Er zijn ook andere landen die in de tussentijd een bemande maanmissie hadden kunnen uitvoeren. Tussen 1972 en 2023 zijn er veel veranderingen op technologisch gebied. Het enige waar we op terug kunnen kijken zijn die oude filmpjes van Apollo 11.
De politiek is bepalend en geld is altijd een probleem, geef jij aan. Is het niet meten met twee maten?
Ik kan wel een recent voorbeeld geven hoe wereldwijd op een politieke knop werd gedrukt om een doel te bereiken dat miljarden heeft gekost. Achteraf kun je wel stellen dat het onder het rijtje 9/11 bijgeschreven kan worden.
Dan de oorlog. ‘Oorlogen afschaffen is een mooi idee, maar de afgelopen tijd is het nog eens pijnlijk duidelijk geworden dat we daar nog lang niet aan toe zijn.’ Wie waren er wel aan een oorlog toe Herman? Amerika, NATO-Washington heeft al heel wat oorlogen op z’n kerfstok staan. Allemaal om zogenaamd te bemiddelen. Als je vrede wil, dan ga je met de tegenstander praten en geen ‘vrienden’ verzamelen om samen te spannen.
Rusland zat niet op een oorlog te wachten. Ik ben inmiddels heel wat meer over Rusland te weten gekomen. De politiek en de media vertellen ons dat Rusland de agressor is en dat Oekraïne ook onze oorlog is. Dat is de enige waarheid die we moeten aannemen. In oorlogen sneuvelt de waarheid als eerste.
De honger in de wereld is voornamelijk een distributieprobleem. Het wordt nog veel erger de komende tijd door ondoordachte politieke beslissingen.
Terugkomend op de nieuwe bemande maanmissie, ik zie het nog niet gebeuren. In 1969 kon dat wel, maar nu niet meer tot het tegendeel wordt bewezen.
Een bemande Marsmissie is meer iets voor Hollywood Amerika.
Je vindt het een zwak excuus, neem ik aan, van politici die niet doorduwen, omdat ze nu eenmaal niet alleen over ruimtevaart kunnen gaan. Kortom, ze hadden gewoon moeten doen wat jij graag had zien gebeuren, ik schat na Apollo maar meteen naar Mars (al dan niet via intermediaire stappen als een maanbasis, een ruimtestation en/of -haven, en wat weet ik nog meer van exploratieve exploten) en verder. Dát noem ik sciencefiction. Let wel: ik hou van dat genre (ook al zit er veel kaf tussen het koren), maar ik vind dat geen reden om a.h.w. je (niet persoonlijk) wensen voor werkelijkheid te nemen.
Op je andere tegenwerpingen geef ik, cf. de aansporing van Arie, geen commentaar. (Al is “geen commentaar” ook een vorm van commentaar, zoals je zult begrijpen. 🙂 )
Herman, volgens mij begrijp jij mij niet. Naar Mars vind ik sciencefiction en veel te hoog gegrepen. Laat ze eerst maar eens proberen om mensen op de maan te zetten.
Ik ben benieuwd of het gaat gebeuren in 2025. Grote kans op geldgebrek. Misschien Rusland, China of India dan wel.
Ik denk dat onze kleinkinderen de oude Apollo 11 opnames wel voor gezien houden. Dat is niet meer van deze tijd. Onze kinderen en kleinkinderen hadden in full HD minstens één bemande maanmissie meegemaakt moeten hebben 🙂
Er gaan steeds meer geruchten dat de eerste maanlanding nep is. Dat wil je niet. Het is wél een gebeurtenis uit mijn tijd. Ik krijg er steeds meer een sinterklaasgevoel bij. Ik vond het niet leuk om de waarheid te weten toen mij verteld werd dat niet zwarte piet, maar mijn moeder de chocoladeletter in mijn schoentje legde.
Ik snapte niet dat zo’n groot feest in heel het land, op tv en in het nieuws kwam. Het was niet echt.
Is er al een goede camera om in 2025 mee te nemen om op de maan te filmen?
Geruchten? Sinterklaasgevoel? Even serieus blijven, Monique. En geloof maar niet dat “een goede camera (…) in 2025” de complotdenkers zal overtuigen dat het ‘deze keer wel echt is’.
Kijk, ik stond ook niet te juichen toen het Apolloprogramma in 1972 werd stopgezet en vervangen door iets wat verdacht veel leek op “rondjes draaien om de eigen haard”. Maar ik heb er geen trauma aan overgehouden. Het heeft ook niet belet dat er sindsdien veel andere dingen zijn gedaan die ongelooflijk veel hebben opgeleverd, ook al waren er geen astro- of andere -nauten bij betrokken. Maar daar zeg je niets over, en al evenmin over het feit dat daar in wezen geen geruchten over gaan (Kubrick kon ook niet alles doen, uiteraard, zeker niet sinds hij dood is). Bij jou zit de ontgoocheling kennelijk zo diep dat je ertoe neigt om geloof te hechten aan fantasten en kierewieters. Wel, aangezien je zegt dat ik je niet begrijp: dát begrijp ik niet van jou.
Even wel een kanttekening bij dit alles; feit is dat al zestig jaar de moord rond JFK nagalmt, al was het alleen maar omdat destijds begin jaren ’60, duidelijk was dat JFK geen oorlogszuchtig iemand was, en er een kliek was die goud geld in een proxy oorlog tegen de ‘commies’ zag, ik denk bv aan Robert McNamara. Die maanreis was idd om de belofte in te vullen van JFK aan het publiek in de VS, iets waarmee men technologie voor het goede en vooruitgang kon ‘vieren’ ahw en tegelijk JFK eren, maar kostte in eerste instantie natuurlijk alleen maar geld, en oorlog was voor sommigen lucratiever. Dit mondde uit in een soort binnenlands zerosumgame zou ik zeggen voor de VS, de oorlog mondde uit in een ramp voor beide kanten/fronten overigens, maar de maanreis compenseerde dit om het cru te stellen. ‘Cui bono?´ M.i. zou de eerste les op de middelbare school moeten zijn, kijk altijd naar de belangen.
En wat samenzweringen betreft, die zijn zo oud als de mensheid zelf, van Cesar, Watergate, enz. waarom zou dit fenomeen anno nu uitgeroeid zijn? Waar rook is, is soms wel degelijk vuur. Er valt voor machtige klieks veel aan te sturen en te verdienen (het is juist heel banaal vaak), en v.w.b. de maanlanding, imo is dit inderdaad slechts een geldkwestie, en kon het toen en is de wil er nu pas net weer zeg maar..
Zelf vind ik het bijvoorbeeld vreemd dat zoveel documentatie (en spullen), als je de open bronnen met geloven, is vernietigd mbt het Rover/NERVA programma, en MKUltra RV, TK enz. (met meest bekende figuren bv Ingo Swann en Uri Geller), enz. Hele boeken zijn hierover naderhand geschreven maar in 1973 is veel overheidsdocu vernietigd, waarom, als je een Library of Congress vol hebt met km’s lange stellingen met boeken en info, ruimte genoeg, doe je dat?
https://www.cia.gov/readingroom/document/06760269
Ik ben bloedserieus, Herman. Ja, geruchten zijn er altijd geweest. De Amerikanen hadden zelf hun bedenkingen vanaf 1969. Dat mag. Je kunt mensen niet dwingen om alles maar voor zoete koek aan te nemen. Complot of conspiracy is een woord dat de CIA bedacht had in verband met de moord op JFK. Complotdenkers zijn geen fantasten en kierewieters, maar kritisch. Wat eerst een complot was blijkt later vaak de werkelijkheid te zijn. Tegenwoordig hoef je maar complot te roepen en de discussie slaat dood.
Natuurlijk zijn er andere belangrijke dingen op gebied van de ruimtevaart gedaan. De herbruikbare rakettrap van Elon Musk bijvoorbeeld. Dat ik daar niets over zeg is omdat we het over de bemande maanreis hebben.
Je gaat voor goud en niet voor zilver omdat zilver ook wel ok is.
Ik ben idd wel flink teleurgesteld dat er sinds 1972 geen bemande maanmissie geweest is. Dan vraag ik mij af waarom. Zeker na al die tijd en vooruitgang. Tegenwoordig heeft Googelen ook geen zin meer sinds de recente aanpassingen. Dan kom je niet verder dan, ‘een gebrek aan politiek wil’ (scrol maar eens naar beneden en bekijk de bronnen)
Hopelijk word ik weer enthousiast als het in 2025 eindelijk zover is. Met geschikte maanbestendige camera’s voor scherpe HD opnames om alle ‘complotten’ meteen de wereld uit te helpen, hè Herman? 😉
Het mooiste zou zijn om 24/7 alles goed te kunnen volgen op de maan. Desnoods met een MAANdabonnement van €5,00 voor de liefhebbers. Kijken hoe ze de maan bouwrijp gaan maken.
Voordat de reacties weer alle kanten uit vliegen: graag alleen reageren op de topic, de bemande maanmissies. Dus niet uitwijden naar andere topics, zoals oorlogen. Anders sluit ik de discussie.
Goed idee. Ik had het voor mijn doen al kort door de bocht gehouden
@ Monique:
Wel, ik kan er niet bij dat je dit soort verhaal nodig hebt om je kater van het afgebroken maanprogramma van destijds weg te spoelen. Maar dat heb ik al genoeg proberen te verwoorden. Hier wil ik nog over één ding vallen:
“Wat eerst een complot was blijkt later vaak de werkelijkheid te zijn.”
Correctie: niet “vaak”, maar “soms”, m.a.w.: “meestal niet”. En dat ik op dinsdagavond vaak ga kaarten, zegt niets over volgende dinsdag, of vorige dinsdag, of om het even welke dinsdag dat ik ooit liever naar de zoveelste al dan niet neppe maanlanding zal (hebben) zitten kijken. Kortom, met die zin zeg je niets. Maar het is wel het soort zin dat complotlui nogal eens hanteren, kennelijk bij gebrek aan beter. Is het “kritisch” om daar niet kritisch over te zijn?
Tot slot: ik wens je een hartverwarmend 2025 toe, met minstens één deugddoende en enthousiasmerende maanlanding. Mezelf ook, trouwens.
Laten we het daar maar op houden. Op de maanlanding 2025 (als die doorgaat). De correctie is volgens jou ‘meestal niet’. Alleen al na het jaar 2000 kom ik vingers tekort wat achteraf toch geen complot was.
Wat jij doet is nogal generaliserend. Daarom heb ik voor jou een interessant artikel. https://decorrespondent.nl/8236/complotdenkers-zijn-normaler-dan-je-denkt/f0a90a66-fe12-0e5f-3faf-8b55ca10569c
Om je plezier te doen, heb ik het zelfs gelezen. Ik pik er een relevant zinnetje uit:
“En soms hebben complotdenkers gewoon gelijk, maar krijgen ze dat gelijk pas later.”
Soms, niet: vaak. En de witte raven die jij telt, zeggen niets over andere raven, die toevallig allemaal zwart zijn.
Complotten zijn ook niet allemaal te vergelijken. De moord op Kennedy versus de platte aarde, ik noem maar wat. Het is ‘niet onmogelijk’ versus ‘regelrechte quatsch’. Als je mij vindt generaliseren, moet je het natuurlijk zelf ook niet doen.
De neppe maanlandingen horen in de tweede categorie: er is zoveel bewijs (dat ze echt waren) en er zijn zoveel mensen of oerdom of medeplichtig als het complot waar zou zijn. Te veel van het goede, enfin, slechte eigenlijk. Ik kan er niet goed bij dat men – en je bent toch niet de eerste de beste – zoiets “bloedserieus” kan nemen en die houding dan nog met kennelijke trots als “kritisch” wil bestempelen.
Maar goed, we houden nu op en zetten dit gesprek voort in 2025 … 🙂
Addendum: Ik voeg er nog aan toe dat het artikel waar je naar linkt ook helemaal niets bewijst of zegt over welk concreet complot ook.
Waarom nog niet bemand terug naar de Maan?
Public interest in space travel originated in the 1951 publication of a Soviet youth magazine and was promptly picked up by US magazines. The competition began on July 30, 1955, when the United States (Clinton Anderson) announced its intent to launch artificial satellites for the International Geophysical Year. Four days later, the Soviet Union responded by declaring they would also launch a satellite “in the near future”. The launching of satellites was enabled by developments in ballistic missile capabilities since the end of World War II.
De budgetaire kosten en negatieve beeldvorming na het einde van de dure Vietnam oorlog was de reden waarom de interesse bij de Amerikaanse belastingbetaler fors afnam.
Reagan bracht de vloot van de ingenieuze Space shuttle operationeel maar het ISS dat er mee gebouwd werd was zelf voor de belastingbetaler een tegenvaller.
Toch moet de Mensheid de Maan, Mars, Titan, Calisto, Europa en mogelijk Venus en Mercurius met boots on the ground exploreren.
Venus moet ontdaan worden van de 100 bar druk en 500 graden hitte en het weer bemand opstijgen met het gravitate regiem op Venus is enkel nog in theorie. Op Mercurius landen gebeurt onder een metalen parasol.
De Maan kan mineralen opleveren zoals Helium-3 en toerisme.
Voor reizen naar Mars etc. moet de Vasimr (Variable Specific Impulse magneto plasma rocket) aangevuld worden met de NTR (Nuclear Thermal Rocket) engine.
De NTR start pas in LEO en brengt de snelheid op 100.000 km/u en schakelt dan over op louter elektriciteit voor de VASIMR die versnelt tot 200.000 km/u en astronauten ruim binnen 30 dagen op Mars brengen.
Op Mars ligt een astronomische waarde aan grondoppervlak dat gebruikt wordt voor de ontwikkeling van Mars steden.
Zo is de Maan en Mars kosten neutraal.